ვეპხის ტყაოსანი შოთა რუსთაველი

ღმერთსი შემვედრე, ნუთუ კვლა დამხსნას სოფლისა შრომასა, ცეცხლს, წყალსა და მიწასა, ჰაერთა თანა მრომასა; მომცნეს ფრთენი და აღვფრინდე, მივჰხვდე მას ჩემსა ნდომასა, დღისით და ღამით ვჰხედვიდე მზისა ელვათა კრთომაასა.